بالاخره تصمیم گرفتم بعد از یک مدت طولانی دست و پنجه نرم کردن با داستان تنظیم ساعت خواب از قرص ملاتونین استفاده کنم.
ساعت‌های ۹ و نیم ۱۰ بود که دو تا قرص ملاتونین ۳ رو خوردم و گوشی و تبلت و همه چیزم کنار گذاشتم، کتابی برداشتم بخونم که دیگه خوابم ببره. اثر قرص سریع خودشو نشون داد. در یک خواب آلودگی خاص ساعت ۱۱ نشده خوابم برد. انتظار داشتم که تا صبح قشنگ ۸ ساعت خوابمو تکمیل کنم. وسط تاریکی شب از خواب بیدار شدم. امیدوار بودم که ساعت ۵ یا ۶ صبح باشه ولی طبق تجربه‌های قبلی، یک حسی قوی به من می‌گفت که احتمالاً الان ساعت هنوز ۲ هم نشده باشه. از ترس اینکه ساعت هنوز 5 هم نشده باشه، دوست نداشتم گوشی رو چک کنم. ولی بالاخره بر تنبلی خودم غلبه کردم و ساعت گوشی رو یه نگاهی انداختم. بله ساعت یک و نیم نصف شبه و من فقط سه چهار ساعت خوابیدم.
هرچی توی تاریکی اتاق این پهلو اون پهلو کردم که شاید دوباره خوابم ببره افاقه‌ای نکرد. الانم ساعت ۴:۳۵ است که دارم این مطالب رو می‌نویسم.
مشکل این نیست که من الان ۴ ساعت یا ۴ ساعت و نیم خوابیدم و حالا بیدار که بیدار شدم به کارام می‌رسم و تا شب بیدارم و بعدش می‌خوابم. وطبیعتاً بعد از چند روز یا مثلاً بعد از چند هفته خوابم تنظیم می‌شه.
مسئله اینه که من چندین و چند بار این وضعیت رو تجربه کردم و می‌دونم داستان از چه قرار خواهد بود! الان سرحالم، می‌رسه ساعت 8 یا 9 دوباره یک حالت خواب آلودگی به من دست میده شبیه کسی که ۷۲ ساعت نخوابیده.
داستان هرچی هست برمی‌گرده به هورمون‌های درون ریز بدن. هورمون‌هایی که مربوط به خواب هستند حالا یا ملاتونین یا هرچی. در اثر نزدیک به یک دهه کار طولانی با لپ تاپ و تبلت و گوشی، وضعیت خواب من به این شکل دراومده که تا 4 یا 5 صبح بیدارم و بعدش می‌خوابم. ساعت بدن من همینجوری عادت کرده، یعنی حتی اگر ساعت‌های خیلی زیادی از شب رو هم بخوابم (که بارها برای من اتفاق افتاده ساعت ۱۲ خوابیدم ۶ بیدار شدم) دوباره از ساعت ۷ به بعد یک خواب آلودگی وحشتناک منو می‌گیره و تا نخوابم حالم مساعد نمی‌شه. این ترشح ملاتونین از ساعت ۷ تا ۱۲ ظهر بزرگترین مشکل منه.
