دو قدم مانده به صبح

سلام 

موضوع خیلی مهمی هستش که گاهی منم بهش فکر می‌کنم که به تعداد آدم‌ها میتونه دلیل داشته باشه، اما کلیاتش به نظر من علاوه بر مواردی که ذکر کردید میتونه این مسائل هم باشه:

- وظایف و مسئولیت‌های خودمون رو به خوبی و اونجوری که باید انجام نمی‌دیم.

- سطح توقعاتمون از دیگران و اطرافیان و کلا دنیا به صورت یک‌طرفه بسیار بالاست و به همون نسبت سطح رضایت‌ها به شدت پایین.

- سطح توقعاتمون گاهی از خودمون به شدت بالا میره( در موارد ایده‌آل طلبی و کمال‌گرایی).

- سخنان منفی و ناامید کننده( نمیدونم چه علاقه‌ای پیدا کردیم که خودمون رو در معرض بمباران حرف‌های منفی، اخبار تلخ پر از ناامیدی و سیاهی قرار بدیم)

- به شخصه معتقدم چون شعر نمی‌خونیم:)، به موسیقی خوب گوش نمیدیم، ادبیات و هنر رو وارد زندگیامون نکردیم و به قشر خاصی محدودش کردیم. به طبیعت و شگفتی‌هاش پناه نمی‌بریم و کلی مسائل دیگه...