یوونتوس و یک بازی زشت دیگر

دیشب یوونتوس بازی داشت؛ یک بازی کاملاً نازیبا و غیر قابل قبول. بازی با نتیجه مساوی تمام شد و فاصله یوونتوس حتی با جایگاه دوم هم بیشتر شد. اگر میلان و بولونیا بازی‌های خود را تا آخر فصل ببرند (که خیلی محتمل است) در این صورت با این وضع بازی یوونتوس، جایگاه سوم هم در خطر خواهد بود. 

هیچ وقت درک نکردم که تیم و مربی چه مرگشان است. انگار عمداً می‌خواهند نتیجه نگیرند. اصلاً این تاکتیک و این چینش را درک نمی‌کنم. پاس‌های بی‌دقت، زدن توپ به پای بازیکنان حریف و از همه مهم‌تر آماری که امشب فهمیدم: ۵۵ موقعیت گل قطعی که توسط یوونتوس خراب شده است! به عبارتی در شرایط بهتری می‌توانست ۵۵ گل به حساب یوونتوس واریز شود و این یعنی قهرمانی! 

طبق صحبت‌هایی که تاکنون شده است فصل بعد آلگری مربی یوونتوس نخواهد بود و جای او را تیاگو موتا خواهد گرفت. آیا تیاگو موتا ‌می‌تواند در قد و قامت یوونتوس و ماموریت‌هایی که برای این تیم تعریف شده است ظاهر شود؟ یوونتوس فصل بعد علاوه بر جام حذفی و سری آ در لیگ قهرمانان و جام باشگاه‌های جهان حضور خواهد داشت و اگر امسال قهرمان جام حذفی شود، سوپرجام هم به آن اضافه خواهد شد. تیاگو موتا چه میزان موفقیت خواهد داشت؟ ۵ جام پیش روست که به دست آوردن حتی دو تای آن‌ها در یک فصل موفقیتی برای این ترکیب از بازیکنان محسوب می‌شود. مگر این که همزمان با تعویض مربی، ترکیب بازیکنان هم به میزان زیادی تغییر کند. خصوصاً خط میانی تیم که به درد رقابت‌های بزرگ نمی‌خورد.

وقتی از او راجع به تیم در فصل جاری پرسیدند گفت هدف ما فقط کسب سهمیه است! علیرغم چنین عملکرد غیرقابل دفاعی، در کمال تعجب در پاسخ به سؤالی که راجع به شایعۀ جدایی او پرسیده شد پاسخ می‌دهد که آخر فصل خواهیم دید که من در تیم می‌مانم یا می‌روم! این وضعیت مرا یاد آن جمله پرتکرار می‌اندازد که گویا آلگری از مدیران باشگاه فیلم ضبط شده‌ای چیزی دارد که این همه با او مدارا می‌کنند.