از زندگی در فرانسه چه آموختم؟ (قسمت اول)

زندگی یک ماهه‌ی من در پاریس حاوی نکات زیادی بوده که هر یک را باید در جای مناسب خود به بحث گذاشت. نقاط ضعف و قوت زیادی را می‌توان در این جامعه یافت. لذا بهتر است هیچ قضاوت کلی انجام ندهیم. این نوشته فقط به یک مسأله‌ی خیلی مهم در مقایسه با جامعه‌ی ایران می‌پردازد.

کتابخانه‌های عمومی در فرانسه

یکی از نکته‌های قابل توجه در مورد زندگی در فرانسه این است که کتابخانه‌های عمومی مجهز همیشه در دسترس هستند و نیازی نیست که برای تهیه هر کتابی که نیاز به خواندن آن دارید هزینه‌ی مالی صرف کنید. روش کار این کتابخانه‌ها این است که شما به نزدیک‌ترین کتابخانه‌ی محل زندگی خود (در داخل منطقه‌ی پاریس) مراجعه می‌کنید و به طور رایگان عضو کتابخانه می‌شود و کارت رایگان را دریافت می‌کنید. آن هم فقط در 5 دقیقه. سپس با این کارت می‌توانید به تمام کتابخانه‌های سطح شهر پاریس رفته و کتابی را برای نهایت مدت زمان 3 هفته به امانت بگیرید. برای اینکه خدمات بهینه با کمترین هزینه ممکن صورت پذیرید، هر کتابخانه کتاب‌های خاصی را ارائه می‌دهد لذا برای یافتن کتاب خاصی که در پی آن هستید به صورت آنلاین جستجو کرده، سپس به صورت آنلاین آن را رزرو می‌کنید و در موعد مقرر آن را امانت می‌گیرید. در این صورت با تعداد مشخصی کتاب می‌توان تعداد افراد بسیار زیادی را تحت پوشش قرار داد. در رشته خودم مثال می‌زنم: کتاب آنالیز حقیقی تألیف آپوستل (ریاضیدان آمریکایی یونانی) یکی از منابع بسیار عالی است که هر دانشجوی کارشناسی و همچنین دانشجوی کارشناسی ارشدی باید آن را مطالعه نماید. اما این کتاب یک کتاب مرجع است و نه یک کتاب درسی برای تدریس امور جاری در دانشکده‌ی ریاضی! لذا نمی‌توان آن را به تعداد زیاد تهیه کرد و در تمام کتابخانه‌های تهران توزیع کرد! بلکه می‌توان کتابخانه‌ای برای علوم پایه تخصیص داد که نیاز جستجو گران را برآورده نماید. همچنین نیازی نیست هر گوشه شهر کتابخانه‌ای علم کرده و شهروندان را به عضویت غیر رایگان در تک تک این کتابخانه‌ها مبادر ساخت. شما هزینه قابل توجهی برای عضویت در چند کتابخانه می‌کنید و چون این کتابخانه‌ها مستقل از یکدیگر عمل می‌کنند، ممکن است یک سری کتاب در همه این کتابخانه ‌ها موجود باشد و کتابی هم اصلاً در هیچ کدام موجود نباشد. نتیجه؟ شما ترجیح می‌دهید عضو کتابخانه نشوید.

زندگی در پاریس توام با کتاب و کتابخوانی است. در مترو و در هر جایی می‌توانید افرادی را ببینید که مشغول کتاب خواندن هستند. در کنار تمام سرگرمی‌های رنگ به رنگ، کتابخانه‌های دانشگاهی و عمومی روزهای شنبه تا ساعت 20:00 به روی علاقه‌مندان باز هستند و می‌توانید افرادی را از رده‌های سنی مختلف ببینید که برای مدت زمان قابل توجهی گوشه‌ای از کتابخانه خلوت کرده و مطالعه می‌کنند.

ایران امروز نیاز به کتاب و کتابخوانی دارد. انقدر گفته‌ایم که خودمان هم باور کرده‌ایم آدم‌های کتابخوانی هستیم!

پی‌نوشت: این مطلب ابتدا، سه ماه پیش، در ویرگول  منتشر شد.