یوونتوس و یک بازی زشت دیگر

دیشب یوونتوس بازی داشت؛ یک بازی کاملاً نازیبا و غیر قابل قبول. بازی با نتیجه مساوی تمام شد و فاصله یوونتوس حتی با جایگاه دوم هم بیشتر شد. اگر میلان و بولونیا بازی‌های خود را تا آخر فصل ببرند (که خیلی محتمل است) در این صورت با این وضع بازی یوونتوس، جایگاه سوم هم در خطر خواهد بود. 

هیچ وقت درک نکردم که تیم و مربی چه مرگشان است. انگار عمداً می‌خواهند نتیجه نگیرند. اصلاً این تاکتیک و این چینش را درک نمی‌کنم. پاس‌های بی‌دقت، زدن توپ به پای بازیکنان حریف و از همه مهم‌تر آماری که امشب فهمیدم: ۵۵ موقعیت گل قطعی که توسط یوونتوس خراب شده است! به عبارتی در شرایط بهتری می‌توانست ۵۵ گل به حساب یوونتوس واریز شود و این یعنی قهرمانی! 

تأثیرات محونشدنی گذشته بر روی آیندۀ ما چیست؟

ما پس‌مانده‌های عاداتی از گذشته هستیم. جایگاه انعکاس‌های شرطی و عکس‌العمل‌ها هستیم. یک نوع آگاهی نسبت به الگوهای ترکیب‌یافتۀ قدیم در ما هست، اما عکس‌العمل‌های ما نسبت به این پدیده معمولاً هوشیارانه نیست.

ما چیزی که خودمان می‌خواهیم باشیم، نیستیم؛ چرا؟

ما چیزی که خودمان می‌خواهیم باشیم، نیستیم؛ چیزی هستیم که جامعه می‌خواهد، چیزی هستیم که والدینمان انتخاب می‌کنند.
ما نمی‌خواهیم کسی را ناامید کنیم. نیاز شدیدی به دوست داشته شدن داریم. بنابراین بهترین‌ها را در وجود خود خفه می‌کنیم. کم‌کم درخشش رویاهامان تبدیل به هیولای کابوس‌هامان می‌شود. آن‌ها کارهایی‌اند که انجامشان نداده‌ایم. ممکن‌هایی که ناممکن کرده‌ایم.

با انجام دادن آنچه نباید انجام دهی، خودت را پیدا می کنی. (رمان Adultery پائولو کوئیلو)

تنهایی پرهیاهو

هر چی از آدم‌های احمقی که دور و برم رو پر کرده بودن دورتر و دورتر می‌شم به خود واقعیم که زیر یک خروار غبار گم شده بود نزدیک‌تر می‌شم. مثل این بود که خودم را فراموش کرده بودم و الان دارم ذره ذره خودم را یادم میاد.
هر چه تنهاتر می‌شم و وقت کمتری رو برای امورات بیهوده دیگران می‌گذرونم و در عوض وقت بیشتری برای کارهایی که خودم رو به خودم نزدیک‌تر می‌کنه سپری می‌کنم حس تازه‌تری پیدا می‌کنم. مثل آدمی هستم که از کما خارج شدم.
هر چه از انرژی منفی دیگران دورتر می‌شم انرژی مثبت خودم بیشتر و بیشتر می‌شه.

سرنوشت و آینده هر کدوم از ما فقط به این یک عامل بستگی داره

بالا بری، پایین بیایی درنهایت مهم‌ترین چیزی که به تمام زندگی‌ات جهت می‌ده طرز نگاهته. این که چه جوری اطرافت رو می‌بینی و چیزهایی که اون بیرون اتفاق می‌افته رو چه جوری تفسیر می‌کنی تقریباً یعنی همه چیز!

سه اپیزود از مهاجرت، تحصیل‌کرده‌ای که عن و گه بقیه را پاک می‌کند

اپیزود اول
پونزده شونزده سالی می شد که تو یه دفتر مهندسی نقشه کشی می کرد، زبان انگلیسیشم خوب نبود، یه دفعه چندماه پیش شنیدم که از یکی از دانشگاههای ایتالیا برای فوق لیسانس پذیرش گرفته و دنبال مدرک زبان و هر چی که داشت فروخت، یه ماشین و یه زمین شراکتی که سر همون با اون شریکه که مجبور شدن فوتی فوری زیر قیمت بفروشنش میونه شون شکر آبم شد. با این امید که بره بخونه، شاید جایی کار پیدا کنه و بمونه ...
اپیزود دوم
پرستاره وقتی که اینجا تو بخش، همراهِ بیمار جایِ ظرف مخصوص ... رو می پرسید با تندی بدون این که سرشو بالا بیاره:«خانوم تو دستشوییه، برو بردار، بهت گفتم که...» در حالیکه حالِ گفتن نداشت... و همراه، همه ی کارای بیمارشو حتی تخلیه ی سوندو انجام می داد.
حالا تو یکی از بخشای داخلی بیمارستانِ یکی از کشورای اروپایی از اون کشورا که جمعیت سالمنداشون بالاس، زیر بیمارای سالمندو عوض می کنه، با مدرک لیسانس!!! اصلا استخدام شده برای این گروه نیازمند به درمان
به یکی از دوستاش گفته...
اپیزود سوم
چقدر مشاغل برای فرایندِ مهاجرت ایجاد شده ، اینا هم به خاطر گردش مالی شون خیلی مواقع از تبلیغات غیر واقعی و خیال پردازانه استفاده می کنن و تو روند مهاجرت بی تاثیر نیستن...
مهاجرت به علت نابرابری ها، عرصه رو تنگ کردن توسط گروههای وابسته به حکومت که از حداکثر منابع برخوردار و با افزایش مهاجرت جای اینا بازتر که هم اینورو دارن و هم با دلارا زندگی های لاکچری اون ورم مال همیناس و این که مهاجری که همینطوری رفته باید جون بکنه تا تثبیت بشه و تازه بعدِ فراغت از تثبیت دلش برای بوی قورمه سبزی پیچیده در خونه ی مادریش یه ذره بشه و این که بی نقص و گل و بلبل نشون دادن وضعیت کشورای دیگه توسط مهاجران قبلی روند مهاجرت رو خیلی افزایش داده..

تا آن زمان نمی‌دانستم یک زن به همین سادگی می‌میرد

وقتی از هرات می‌آمدیم، در نزدیکی‌های قندهار همسرم خواهش کرد که برای چند لحظه چادری/برقع‌اش را بردارد. دلیلش را نمی‌دانستم، ولی می‌شد فشار و حرارت زیاد داخل ماشین را حدس زد. چیزی نگفتم و بی‌خیال این حرف شدم. او پافشاری کرد و گفت:«نفسم بند میایه…»
در صندلی عقبی و پهلوی ما رقم رقم مردان ریش بلند نشسته بودند که در تمام مسیر متوجه نشدم با زنان خود حرف بزنند، انگار درکنارشان اصلا کسی حضور نداشت. زنان همه مطیع بودند، مطیع‌تر از یک ماشین، عاجزتر از هر زنده‌جانی.
برایش گفتم که این کار درستی نیست؛ هیچ زنی این‌جا از زیر برقع خود بیرون نمی‌شود. اجازه ندارند. ببین.
گفت:« فقط آب می‌نوشم، حالم خوب نیست»

بخندید، سفر کنید و کتاب بخوانید!

«بخندید، سفر کنید و کتاب بخوانید! خبره ای در دنیای زبان، آموزش و اینترنت. سوالهای خود را در بخش نظرات مطرح کنید، ما یا سایر هموطنان پاسخ خواهیم داد. برای کمک به سایت ما و گسترش آموزش در بین هموطنان، در سایتها، وبلاگ ها و شبکه های اجتماعی لینک سایت ما را درج کنید.»

بهانۀ این نوشته متن بالا است از سایت چرب زبان انتخاب شده است. من هیچ  تغییری در آن نداده‌ام فقط اینکه متن را بین علامت نقل قول آورده‌ام.

از نظر این متن نمونه عالی یک «کپی» عالی است.

به این کاری ندارم که این سایت چه تعداد مخاطب دارد و در جذب و نگه‌داری مخاطب و امر فروش چقدر موفق است. به این هم کاری ندارم که شما آیا با این سایت سر و کار داشته‌اید یا نه و چه نظری در مورد آن دارید. هیچ‌کدام از این‌ها موضوع نوشتۀ من نیست.

سرویس پادکست گوگل سال آینده تعطیل می‌شود

اولین سؤالی که به ذهن می‌آید:

چرا گوگل اینقدر سرویس تعطیل شده دارد؟

دلیل واقعی پشت این تعطیل شدن‌ها:

حتی اگر گوگل باشی از موازی کاری و تصمیم اشتباه در امان نیستی.

ادامۀ خبر: 

قبرستان محصولات گوگل به‌زودی میزبان عضو جدیدی خواهد بود. این شرکت قصد دارد سال ۲۰۲۴ برای همیشه با سرویس Podcasts خداحافظی کند (لینک خبر: 1 & 2) و البته خدمات آن را

تولد 25 سالگی گوگل

۲۵ سال پیش در چنین روزی ایده‌ای عملی شد که بعدها معنای زندگی رو برای قرن پیش روی خودش عوض کرد.
شغل‌های جدید ایجاد شد، افرادی که توسط سیستم رسمی نادیده گرفته می‌شدند دیده شدند، انحصار خبر از دست رسانه‌ها خارج شد، آموزش و یادگیری مرزها رو رد کرد و در یک کلام به دور از شعارهای چپ و راست دنیا را مکانی بهتری برای زندگی ساخت
و همه این‌ها با یک صفحه سفید و ساده که کاری را باید به درستی انجام می‌داد.

تمام ابلهان علیه‌اش متحد می‌شوند

چقدر با این جمله موافق هستید:

وقتی نابغه‌ای حقیقی در دنیا پیدا می‌شود می‌توانید او را از این نشانه بشناسید: تمام ابلهان علیه‌اش متحد می‌شوند

 جاناتان سوئیفت (نویسندۀ سفرهای گالیور)

لطفاً نظراتتون رو در کامنت بنویسید. خیلی متشکرم. 

معرفی کتابِ مجموعه اشعار نادر نادرپور

 نادر نادرپور (زاده‌ی خرداد ۱۳۰۸ - درگذشته ۱۳۷۸) شاعر و نویسنده و مترجم ایرانی است.

کتاب مجموعه اشعار وی شامل دفتر شعرهای اوست که از سال ۱۳۲۶ تا ۱۳۷۴ سروده شده اند:

• چشم‌ها و دست‌ها (۱۳۳۲ – ۱۳۲۶)
• دختر جام (۱۳۳۳ – ۱۳۳۱)
• شعر انگور (۱۳۳۵ – ۱۳۳۴)
• سرمه خورشید (۱۳۳۸ – ۱۳۳۶)
• گیاه و سنگ نه، آتش (۱۳۴۴ – ۱۳۳۹)
• از آسمان تا ریسمان (۱۳۴۹ – ۱۳۴۵)
• شام بازپسین (۱۳۵۵ – ۱۳۵۰)
• صبح دروغین (۱۳۶۰ – ۱۳۵۶)
• خون و خاکستر (۱۳۶۷ – ۱۳۶۰)
• زمین و زمان (۱۳۷۴ – ۱۳۶۶)

این کتاب با مقدمه‌ی مفصلی به قلم خود شاعر، در مورد شعر نو آغاز می‌گردد. در این مقدمه نادرپور به تفصیل در مورد شعر نو صحبت می‌کند و مدعی است که شعر نو شعر امروز است. «ما می‌گوییم که شعری جز شعر نو در این دوران نیست و آنچه را که تقلید مبتذل از استادان قدیم است "شعر" نباید نامید.»

معرفی فیلم آقای جونز (Mr. Jones)

گرت جونز (Gareth Jones) روزنامه نگار و کارمند وزارت امور خارجه انگلستان است که به‌تازگی توانسته بود با هیتلر و گوبلز مصاحبه‌هایی انجام دهد. حال برای آقای جونز این پرسش مطرح بود که با اینکه اقتصاد شوروی فروپاشیده و ارزش روبل سقوط کرده، استالین از کجا پول و سرمایه لازم برای پیشبرد برنامه های خود را فراهم می کند؟!

برای پاسخ به این پرسش و به قصد مصاحبه با استالین به مسکو سفر می کند و داستان فیلم حول شجاعت آقای جونز در جستجو و افشای حقیقت، شکل می گیرد.

رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود!

در 1916، آلبرت انیشتین بزرگترین کار زندگی خود را به پایان رسانده بود، ده سال کوشش اندیشمندانۀ طاقت‌فرسا برای دست یافتن به نظریۀ تازه‌ای برای گرانش، که او آن را نظریۀ نسبیت عام نامید. ولی این تنها نظریه‌ای تازه برای گرانش نبود، بلکه نظریۀ تازه‌ای بود برای توصیف ساختار فضا و زمان.

نظریۀ نسبیت عام نخستین نظریۀ علمی بود که نه تنها می‌توانست بگوید اجسام چگونه درون گیتی حرکت می‌کنند، بلکه چگونه خود گیتی می توانسته فرگشت [تکامل] یابد.

 لارنس کراوس

 

روش درمان اعتیاد به موبایل و بالا بردن بازدهی

من در دنیای بدون نوتیفیکیشن زندگی می‌کنم.

تمام نوتیفیکیشن‌های تمام اپ‌های موبایلم را قطع کرده‌ام و بنابراین تا خود اپ را باز نکنم نمی‌دانم آن تو چه می‌گذرد و از این جهت خیلی هم خوشحالم. چون هیچ چیزی نمی‌تواند تمرکز مرا به هم بزند. خصوصاً که من خیلی موسیقی و رادیو فرانسه گوش می‌دهم. ساعت‌ها گوشم به موسیقی یا رادیو فرانسه است و هیچ نوتیفیکیشنی صدای آن را قطع نمی‌کند.

وقت‌هایی هم که به چیزی گوش نمی‌دهم و سرم به کارهای دیگری گرم است هیچ صدایی تمرکز مرا به هم نمی‌زند.

شاید بگویید که خوب چه کاری است، اینترنت را قطع کن!

این روش به نظر معقول به نظر می‌آید ولی در عمل این روش جواب نمی‌دهد. چون در ما کِرمی رشد کرده است به نام کِرم وصل بودن یه اینترنت و چک کردن تمام نوتیفیکیشن‌ها. بنابراین اگر به اینترنت وصل نباشید در کمتر از چند دقیقه دوباره سراغ گوشی خود می‌روید و اینترنت آن را روشن می‌کنید. نتیجه! باز نوتیفیکیشن‌ها شما را تسخیر خواهند کرد.

برای فائق آمدن بر یک عادت بهترین کار این است که ذهن را فریب دهیم. بنابراین ذهن را با این روش به این عادت بدهید که: ببین ذهن من، گوشی به اینترنت وصل است ولی هیچ خبر جدیدی نیست و هیچ پیامی نیامده است. می‌بینی که هیچ نوتیفیکیشنی نیامده است!

امتحانش مجانی است. چند روز این روش را امتحان کنید خواهید دید که چقدر روش خوب و کارآمدی است و شما به میزان زیادی تمرکز خود را بالا می‌برید.

در همین زمینه:

• تئوری انتخاب: تو آن می‌شوی که خود انتخاب می‌کنی
• خلاصۀ کتاب 17 دروغ و یک حقیقت

Photo by David Švihovec on Unsplash

من همیشه امپراتورم - ناپلئون بناپارت

من همیشه امپراتورم و در آینده وقتی نام لرد باتهورد، رئیس‌الوزرای شما (انگلیس) را فراموش کردند و نام‌های دیگر که امروز جلوه می‌کند ازبین رفت، در قرن‌های آینده من هنوز امپراتور خواهم بود!

جسم من در اختیار شماست ولی روح من آزاد است و تا پایان زندگی همان همّت و فعالیت دورهٔ فرماندهی اروپای مرا دارد و آن اروپا در آتیه در مورد رفتاری که نسبت به من شده ‌است قضاوت خواهد کرد و شرمساری آن نصیب انگلستان خواهد شد.

بدبختی و تیره‌روزی به نوبهٔ خود دارای مفاخر و محاسنی است. اگر من روی تخت سلطنت و در میان طرفداران خود می‌مردم، چون حریفی نداشتم، دنیا آن طور که باید مرا نمی‌شناخت؛ ولی در سایهٔ این بدبختی، مرا آن طور که هستم مورد قضاوت قرار خواهند داد و اسارت سَنت‌هِلِن حضور تاریخی مرا تصفیه و تکمیل خواهد کرد و این سنگستان تیره، پایگاه رفیعی خواهد شد که مرا به تمام عالم نشان خواهد داد.

ناپلئون بناپارت

 

Photo by Burst on StockSnap

 

شعر رفتار من عادی است قیصر امین پور از مجموعۀ گل‌ها همه آفتابگردانند

شعر رفتار من عادی است قیصر امین پور از مجموعۀ گل‌ها همه آفتابگردانند

رفتار من عادی است

اما نمی‌دانم چرا

این روزها

از دوستان و آشنایان

هرکس مرا می‌بیند

از دور می‌گوید:

این روزها انگار

حال و هوای دیگری داری!

اما

من مثل هر روزم

با آن نشانی‌های ساده و با همان امضا،

همان نام و با همان رفتار معمولی

مثل همیشه ساکت و آرام این روزها

تنها

حس می‌کنم گاهی کمی گنگم

گاهی کمی گیجم

حس می‌کنم از روزهای پیش

قدری بیش‌تر این روزها را دوست دارم

گاهی - از تو چه پنهان -

با سنگ‌ها آواز می‌خوانم

و قدر بعضی لحظه‌ها را خوب می‌دانم

این روزها گاهی از روز و ماه و سال،

از تقویم، از روزنامه بی‌خبر هستم

حس می‌کنم گاهی کمی کمتر

گاهی شدیداً بیشتر هستم

حتی اگر می‌شد بگویم

این روزها

گاهی خدا را هم یک جور دیگر می‌پرستم

از جمله دیشب هم

دیگرتر از شب‌های بی‌رحمانه دیگر بود:

من کاملا تعطیل بودم

اول نشستم خوب جوراب‌هایم را اتو کردم

تنها - حدود هفت فرسخ -     

در اتاقم راه رفتم

با کفش‌هایم گفتگو کردم

و بعد از آن هم رفتم

تمام نامه‌ها را زیر و رو کردم

و سطر سطر نامه‌ها را دنبال آن افسانۀ موهوم

دنبال آن مجهول گشتم چیزی ندیدم

تنها یکی از نامه‌هایم بوی غریب و مبهمی می‌داد

انگاراز لابه‌لای کاغذ تا خوردۀ نامه

بوی تمام یاس‌های آسمانی احساس می‌شد

دیشب دوباره بی‌تاب در بین درختان تاب خوردم

از نردبان ابرها تا آسمان رفتم

در آسمان گشتم

و جیب‌هایم را از پاره‌های ابر پر کردم

جای شما خالی!

یک لقمه از حجم سفید ابرهای تُرد

یک پاره از مهتاب خوردم

دیشب پس از سی سال فهمیدم

که رنگ چشمانم کمی میشی است

و برخلاف سال‌ها پیش

رنگ بنفش و ارغوانی را از رنگ آبی دوست‌تر دارم

دیشب برای اولین‌بار دیدم که نام کوچکم

دیگر چندان بزرگ و هیبت‌آور نیست

این روزها دیگر تعداد موهای سفیدم را نمی‌دانم

گاهی برای یادبود لحظه‌ای کوچک

یک روز کامل جشن می‌گیرم

گاهی صدبار در یک روز می‌میرم

حتی یک شاخه از محبوبه‌های شب یک غنچه مریم

هم برای مردنم کافی است

گاهی نگاهم در تمام روز

با عابران ناشناس شهر

احساس گنگ آشنایی می‌کند

گاهی دل بی‌دست‌وپا و سربه‌زیرم را

آهنگ یک موسیقی غمگین هوایی می‌کند

اما غیر از همین حس‌ها که گفتم

و غیر از این رفتار معمولی

و غیر از این حال و هوای ساده

و عادی حال و هوای دیگری

در دل ندارم

رفتار من عادی است

 

Photo by Mike Cox on Unsplash

نگاهی به انتخابات ریاست جمهوری فرانسه

امانوئل ماکرون برای بار دوم به عنوان رئیس جمهور فرانسه برگزیده شد. هرچند که او 58 درصد آرا را به دست آورده است اما باید توجه داشت که در واقع او 19 میلیون رأی از میان 49 میلیون رأی ثبت‌نام شده را کسب کرده است. (در کشورهای غربی افرادی که تمایل دارند رأی بدهند، باید از قبل ثبت‌نام کنند).

در مقایسه با آرای اخذ شده در مرحلۀ دوم انتخابات سال 2017، امسال ماکرون 2 میلیون رأی کمتر کسب کرده است.

برخلاف امانوئل ماکرون، مارین لوپن اما، در انتخابات شهرداری‌ها از مجموع 35000 رأی، توانسته است 32000 رأی را به دست آورد.

منبع: وزارت داخلی فرانسه

مسیر موفقیت مسیر تنهایی است

هر وقت به کسی گفتم روزها برای پیاده‌روی و دویدن به پارک نزدیک خانه‌مان می‌روم بلافاصله ابراز علاقه کرد که او هم به من خواهد پیوست. فقط کافیست از فردا 5 دقیقه قبل از حرکت از خانه یک اس‌ام‌اس ناقابل برای او بفرستم.

 

هیچ‌وقت هیچ‌کدام از این افراد به من نپیوستند.

 

شما هم اگر برای شروع ورزش یا هر فعالیت دیگری منتطر این هستید که کسی با شما همراه شود، خیالتان راحت باشد که هرگز آن فعالیت را شروع نخواهید کرد.

 

نتیجه: مسیر رسیدن به موفقیت مسیر تنهایی است

 

🙂🌹💡

چرا امانوئل دنیس سیاه‌پوست زانو نزد؟

1

دیروز قبل از شروع مسابقۀ فوتبال منچستر سیتی در مقابل واتفورد، در حالی که تمام بازیکنان مطابق رسم متداول شدۀ این روزها در اعتراض به نژادپرستی زانو زده بودند، امانوئل دنیس بازیکن سیاه‌پوست تیم واتفورد زانو نزد.

2

در حالی که این روزها صحبت از بازگشت فاشیسم و راسیسم در اروپا می‌شود و به نظر من، با توجه به تمام قرائن و شواهد، این صحبت خیلی جدی است! بعضی از مهاجرین، خصوصاً پناهندگان با شرایط خاص، می‌خواهند به مارین لوپن رأی بدهند!

3

صحبت‌های ماز جبرانی در یکی از برنامه‌هایش در چند سال پیش همیشه در گوش من می‌پیچد. می‌گفت با یک مهاجر ارمنستانی که در آمریکا رانندۀ تاکسی است صحبت می‌کرده و او گفته است که می‌خواهد به ترامپ رأی بدهد. چرا؟ چون ترامپ جلو ورود مهاجران را می‌گیرد.

4

نظر شما در این مورد چیه؟