به مناسبت آغاز سال تحصیلی، محصولات آموزشی زیر با تخفیف ارائه می‌شوند:
لازم به ذکر است که کد تخفیفی که بعد از خرید هر محصول دریافت می‌کنید هم فعال است و علاوه بر تخفیف‌های بالا از آن کد هم می‌توانید برای خریدهای بعدی خود استفاده کنید.
شاد و سلامت باشید
دلایل زیادی وجود دارند که باعث می‌شوند استعداد ریاضی کودک ما در همان سال‌های اولیه رشد کور شود. در این زمینه مقاله‌های زیادی نوشته شده است. از جمله این مقاله: 8 دلیل اینکه کودک ما ریاضی یاد نمی‌گیرد.
همچنین لازم به ذکر است که گاهی کودک یا نوجوان ما ریاضی یاد نمی‌گیرد خیلی ساده به این دلیل که از روش درست پیش نمی‌رود. گاهی او ریاضی یاد نمی‌گیرد چون محیط روی او تأثیر بدی گذاشته است. گاهی خود معلم علت اصلی است. و گاهی پدر و مادر نقش اصلی را در این نقصان دارند. روی هر مورد باید به طور جداگانه کار کرد. اما از حق نگذریم همۀ این را می‌دانیم که سال‌های اولیه رشد کودک بیشترین تأیر را در شکل‌گیری و شخصت و استعدادهای او دارد.
خیلی از نمادهایی که امروز در ریاضیات به طور گسترده به کار می‌رود از قرن 18 به بعد رواج یافته‌اند. حتی بعضی از آنها بسیار جدیدتر هستند و عمری کمتر از 50 سال دارند.
زمانی که دانش‌آموز دبیرستان بودم هرگز چنین چیزی به ذهن من خطور هم نمی‌کرد که نحوۀ نمادگذاری در ریاضیات، از قرنی به قرن دیگر تفاوت می‌کند. اولین باری که این تصور در ذهن در هم ریخت وقتی بود که کتاب «ریاضیات نوین» اثر 2 ریاضیدان فرانسوی، سرژ برمان و رنه بزار، را با ترجمه احمد بیرشک دست گرفتم. نمادگذاری کتاب به قدری برای من عجیب بود که تقریباً چند روز در شوک بودم.
یادگیری انگلیسی یک تجربه آشنا برای همه ماست. یا الان داریم زبان یادمی‌گیریم یا یه زمانی سعی داشتیم زبان یادبگیریم. حالا این یادگیری زبان، با کلاس رفتن باشه یا خودآموز، به هر حال مسأله زبان برای ما ایرانی‌ها یک مسأله‌ی همیشگی هست. حالا می‌گم چرا.
شاید هم اینکه شما جزو اون دسته افرادی باشی که می‌خواهی یادگیری زبان رو شروع کنی! و این «یه روزی زبان رو شروع می‌کنم» الان شده چند سال و شما هنوز یادگیری زبان رو شروع نکردی.
البته این وسط یه تعداد هستن که زبان رو یاد می‌گیرن و ازش استفاده می‌کنن. اونهایی که بعد از چند سال کلاسِ درس و مشق و مدرسه نتونستن زبان یادبگیرن، بالاخره باید چه کار کنن؟
قبلاً یه نوشته داشتم به این موضوع: بیشتر از همه پول می‌دهیم اما کمتر از همه زبان بلدیم. حالا می‌خوام یه مقدار بیشتر راجع به این موضوع صحبت کنم.
مصاحبه هولگر دامبِک با گونتر تسیکلر، استاد ریاضیات / ترجمه: فرهاد سلمانیان
این خبر را شنیده‌ایم: کوچر بیرکار، استاد ریاضی در کمبریج، زاده شده در مریوان، برنده جایزه پرافتخار “فیلد” شده است. در ویدئوی زیر که در معرفی اوست، «مهاجر ریاضیدان» (معنای اسم کردی او) از علاقه‌اش به ریاضی می‌گوید. اما مگر می‌توان به ریاضیات علاقه‌مند بود؟
رشته‌ی ریاضی را عموماً خسته‌کننده می‌دانند. اما باید پای صحبت اهل فن نشست تا دریافت ریاضیات چقدر جذاب و شورانگیز است. شاید این شور را حس کرده باشید، وقتی که به راه حل مسئله‌ای دست یافته‌اید. هر چه مسئله پیچیده‌تر، درگیری با آن شورانگیزتر.
گونتر تسیکلر (Günter Ziegler) استاد پرآوازه ریاضیات در برلین، در مصاحبه‌ای که “اشپیگل” با او کرده شرح می‌دهد که چرا ریاضیات او را به وجد می‌آورد. این هندسه‌دان در مصاحبه‌ای با هفته‌نامه‌ی «اشپیگل» توضیح می‌دهد که یک برهان هوشمندانه‌ی ریاضی چه ویژگی‌ای دارد.
امروزه دیگر کسی نمی‌تواند توانایی‌های زنان را در علوم و مهندسی انکار کند. لااقل با صدای بلند این کار را نخواهد کرد. آنها از خیلی از ما بهتر ظاهر شده‌اند. یادمان باشد. لااقل من یکی خیلی مفتخرم که اولین برندهی ایرانی جایزه فیلدز در جهان، یک زن بود. اگر قرار باشد از این به بعد جایزه‌ای در این ابعاد به دانشمندان ایرانی اهدا شود، آنها خود را دنباله رو یک زن خواهند دانست. همانگونه که ما رشد خود را مدیون مادرانمان هستیم، در اینجا هم روح زنانه انسان است که برای ما منبع الهام و الگو خواهد بود.
بگذریم. علیرغم اینکه ما با افت و خیزهای فراوان در طول تاریخ زن‌ها را پس رانده‌ایم و آنها در طول زمان، اما بی توقف و بدون ذره‌ای شک، به تلاش خود برای احقاق حقوق خود پرداخته‌اند و در بسیاری از زمینه‌ها کارهای بزرگی کرده‌اند، هنوز اما، راه بسیاری تا برابری جنسیتی داریم. این نابرابری گاهی برآمده از کلیشه‌های فکری است که خیلی از ما، چه زن و چه مرد، بدان‌ها دچاریم. یکی از این کلیشه‌ها که بسی بی اساس است می‌گوید که زن و مرد توانایی یکسانی در یادگیری ریاضیات ندارند. متاسفانه وقتی فکر می‌کنید که نمی‌توانید ریاضیات را بیاموزید یا تحت تأثیر کلیشه‌های حاکم بر جامعه از ریاضیات خوشتان نمی‌آید و قبل از تجربه واقعی آن، آن را در ذهن خود مورد قضاوت قرار داده‌اید، در عمل هم ریاضیات را نمی‌آموزید و مرتب از آن دوری می‌کنید. و این دوری کردن و انجام ندادن باعث ضعف مهارت‌های حل مسأله خواهد شد، که این هم به نوع خود باعث تقویت این انگاره می‌شود که شما در ریاضیات ضعیف هستید و بالذات توانایی یادگیری آن را ندارید.
در مقاله‌ی زیر که در شماره‌ی هفتم آگوست سال 2018 روزنامه‌ی نیویورک تایمز چاپ شده است، به تفصیل به این موضوع پرداخته شده است. نویسنده‌ی مقاله خانم باربارا اُکلی (Barbara Oakley) خود استاد دانشگاه در مهندسی و نویسنده‌ی کتاب‌هایی در زمینه‌ی یادگیری است. از شما دعوت می‌کنم آن را با دقت بخوانید. در انتها متذکر می‌شوم که به دلیل نداشتن وقت نمی‌توانم تمام مقالاتی را که می‌خوانم و مفید می‌یابم را ترجمه کنم، لذا از دوستانی که وقت، دقت و حوصله‌ی کافی دارند استدعا دارم اصل این مقاله را ترجمه نمایند. در همین وبلاگ با نام آنها منتشر خواهیم ساخت.
